ਵੀਰੇ ਦਾ ਘਰ

ਮੈਂ ਸਿਆਲਾਂ ਵਾਲੀ ਧੁੱਪ ਵੇ ਵੀਰਾ, ਮੈਂ ਖਿੜੀ ਦੋਪਹਰ ਚੇ ਘਰ ਆਉਂਦੀ

ਸ਼ਾਮ ਹੋਇ ਤੇ ਮੁੜ ਜਾਊਂਗੀ, ਮੈਂ ਚਿੜੀਆਂ ਵਾਲੇ ਗੀਤ ਗਾਉਂਦੀ

ਅੱਜ ਅਸਮਾਨੀ ਚੰਨ ਨਹੀਂ, ਮੈਂ ਦੇਖੇ ਕੱਲੇ ਤਾਰੇ ਨੇ

ਤੂੰ ਚੰਨ ਨੂੰ ਕਿਥ੍ਹੇ ਲਕੋਈ ਬੈਠੈਂ, ਪੁੱਛਦੇ ਫਿਰਦੇ ਸਾਰੇ ਨੇ

ਦੱਸ ਤਾਂ ਵੀਰਾ ਉਹ ਕਿਥ੍ਹੇ ਹੈ, ਜੋ ਜਚਗੀ ਤੇਰੀ ਰੂਹ ਨੂੰ

ਅੱਜ ਮਿਲਣੈ, ਮੈਂ ਭਾਭੀ ਮੇਰੀ ਨੂੰ, ਮਾਪਿਆਂ ਦੀ ਨੂੰਹ ਨੂੰ

ਦੱਸਦਾਂ ਭੈਣੇ ਸਾਹ ਤਾਂ ਲੈਲੈ, ਮੈਂ ਚੰਨ ਨੂੰ ਨਹੀਂ ਲਕੋ ਸਕਦਾ

ਤੂੰ ਦੇਖੀ ਟਿਮ ਟਿਮ ਤਾਰੇ ਗਾਉਂਦੇ, ਜੁਗਨੂੰ ਵੀ ਇਥ੍ਹੇ ਫਿਰੁ ਨੱਚਦਾ

ਆਹ ਦੇਖ ਚਾਨਣ ਅੱਜ ਆਪਣੇ ਘਰ ਵੀ, ਫਿਰਦੈ ਰੁਸ਼ਨਾਂਦਾ ਚਾਰ ਚੁਫੇਰੇ

ਮੈਂਨੂੰ ਅੱਜ ਹਵਾਵਾੰ ਬੋਲਣ, ਲਾਉਣ ਦੇ ਸਾਨੂੰ ਘਰ ਦੇ ਗੇੜੇ

ਮੈਂਨੂੰ ਅੱਜ ਉਹ ਚੰਨ ਵੀ ਬੋਲੇ, ਕਿ ਬੈਠਣ ਦੇ ਉਸ ਚੰਨ ਦੇ ਨੇੜੇ

ਲਾਲ ਤਾਰੇ

ਇਹ ਛੋਕਰੇ ਨਾ ਤੈਂਨੂੰ ਜਾਣਦੇ, ਤੇਰੇ ਰੂਪ ਦੀ ਧੁੱਪ ਬਹਿ ਮਾਣਦੇ

ਦੇਖੀ ਨੱਚਦੀ ਅੱਜ ਹੈ ਜਵਾਨੀ, ਗਾਉਂਦੇ ਫਿਰਦੇ ਆ ਤੇਰੇ ਹਾਣ ਦੇ

ਦੇਖੀ ਖੁਸ਼ੀ ਆ ਅੱਜ ਕਬੀਲੇਆਂ ਚੇ, ਫੁੱਲ ਵਿਅਸਤ ਨੇ ਅੱਜ ਮਹਿਕਾਣ ਤੇ

मैं तिनका

मैं तिनका सा प्रेमी और तेरे प्यार सा समंदर,

मैं नौसिखिया ही सही, पर तैर जाऊंगा मैं इसमे

तेरे जिक्र तो सुने हैं हर लहर से हमने,

किस्से कहानियां, मैं सुनाऊंगा इन्हें

मुझे पूछते हैं कि डर नही लगता हवा से तुम्हे?

ये प्यार की आंधी है, मैं बताऊंगा इन्हें

ਇੱਕ ਆਦਤ ਬਣਜਾ ਮੇਰੀ

ਨਾਮ ਤੇਰੇ ਦਾ ਫੁੱਲ ਹੈ ਇੱਕ, ਮਹਕ ਖਿੰਡਾਵੇ ਰੰਗ ਵਰਸਾਵੈ |

ਆਦਤ ਬਣਗਈ ਮਾਲੀ ਦੀ, ਉਹ ਪਾਣੀ, ਖਾਦਾਂ ਨਿੱਤ ਹੀ ਪਾਵੇ|

ਮੈਂ ਦੇਖਾਂ ਫੁੱਲ ਦੇ ਰੰਗ ਤੇ ਢੰਗ, ਉਹ ਖੁਸ਼ ਹੈ ਮਾਲੀ ਤੇ ਭੌਰਿਆਂ ਤੋਂ|

ਇੱਕ ਆਦਤ ਬਣਜਾ ਤੂੰ ਵੀ ਮੇਰੀ, ਮਿੱਠਤ ਕਰਦੇ ਕੌੜੇਆਂ ਚੋਂ|

ਰੰਗ ਤੇਰੇ ਤੇ ਰੰਗ ਮੇਰੇ ਵੀ, ਦੇਖ ਅਸਮਾਨੀ ਛਾਏ ਹੋਏ ਨੇ|

ਫੁੱਲਾਂ ਤੇ ਲਿਖ ਲਿਖ ਗੀਤ ਗਾਉਂਦੇ, ਇਹ ਭੌਰੇ ਵੀ ਨਸ਼ਯਾਏ ਹੋਏ ਨੇ|

ਮੈਂ ਦੇਖੇ ਨੱਚਦੇ ਰੁੱਖ ਵੀ ਅੱਜ, ਉਹ ਤੇਰੇ ਪਰਛਾਏਂ ਦੇ ਪਾਏ ਹੋਏ ਨੇ|

ਉਹ ਦੇਖ ਪਾਣੀ ਦੀਆਂ ਛੱਲਾਂ ਵੀ, ਤੂੰ ਸਬ ਨੱਚਣ ਗਾਵਣ ਲਾਏ ਹੋਏ ਨੇ|

Child of neighborhood

The face was sad and byes were good,

lost in big city, child of neighborhood.

He was glad to eat restaurant food,

destined to do, all shall and should.

Whispers on the phone, are they from the home?

learnt cooking food, told my mom.

The smile on her face, i can feel,

Wish i can write all it in reel.

आज भी वहीं हूँ

ज़मीन लाल है, गिरा नहीं मैं, 

रण में हूँ अभी हरा नही मैं

याद है इतिहास मुझे सरहद का , तलवार का

तेज़ धार है , डरा नही मैं

धरती थी मेरी लड़ा वहीं मैं

गिरा वहीँ, और खड़ा वहीं मैं।

मज़हब , मिट्टी और मित्र

खुशबू भूल जाऊँ कैसे, वो मिट्टी थी मेरे गांव की

राह दिखती तो मुड़ जाता मैं, छाप नही थी पाँव की।

प्यार था हर मजहब में भी, दोस्ती के न थे किनारे

हरे तुम्हारे केसरी हमारे, कई रंग की हैं मीनारें।

मंदिर में देखा एक ओंकार मैने, गुरुद्वारे देखा अल्लाह

ईशु को देखा रोजे रखते, मस्जिद में माखन लल्ला

मज़हब, मिट्टी , मित्र और मैं, इन म के कोई रंग नही

तेरा तेरा कहके तोला, नानक के थे ढंग यही